πιστευουσι εις τον κομμουνισμον
με τον ιδιο τροπο που πιστευουσι και οι χριστιανοι.
περισσοτερες λεπτομερεις και παρατηρησεις για αυτο το παραδοξο
συντομα
και σε αυτη την αναρτηση
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
πολιτικαλ κοντραντιξιον
ενας κομμουνιστης πιστευει οτι
ειναι καλυτερα να ψηφισεις ακροδεξια απο το να κανεις αποχη
-παρολο που μαλλον δε θα το κανει.
ενας αριστερος πιστευει οτι
ειναι καλυτερα να κανεις αποχη απο το να ψηφισεις αριστερα
-παρολο που μαλλον δε θα το κανει.
(εγω ειμαι αυτος.)
ειναι καλυτερα να ψηφισεις ακροδεξια απο το να κανεις αποχη
-παρολο που μαλλον δε θα το κανει.
ενας αριστερος πιστευει οτι
ειναι καλυτερα να κανεις αποχη απο το να ψηφισεις αριστερα
-παρολο που μαλλον δε θα το κανει.
(εγω ειμαι αυτος.)
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
για τον υπνο
εχω θεμα με τον υπνο.
δεν ειναι οτι γουσταρω να κοιμαμαι ολη μερα
(παρα το τεμπελικο υφος και βαριεστημενο υφος, που κατι τετοιο υπαινησεται).
καθε αλλο
(όποτε για διαφορους λογους ετυχε να ειμαι ξυπνιος απο νωρις
μαλλον ευχαριστα ενιωθα).
ειναι οτι απολαμβανω να ειμαι ξυπνιος τη νυχτα.
ακομα και να νυσταζω αφορητα (οπως τωρα καλη ωρα)
οτι εμπνευση και δημιουργικοτητα διαθετω,
εμφανιζεται μετα το δυση του ηλιου.
ειμαι κατι σαν κριέιτιβ βάμπαϊρ.
επειδη ομως εχω επιγνωση των επιπτωσεων του τροπου ζωης μου
και ξερω οτι δεν μπορω να εχω αυτους τους βιορυθμους για παντα
εχω εμπνευστει (σε μικρη ωρα παλι) μια θεωρια,
η οποια βρισκεται ακομα σε πειραματικο σταδιο,
την επιτυχημενη (χοουπφουλυ) εφαρμογη της οποιας εχω επωμιστει.
η συνολικη θεωρια του υπνου (ΣΘΥ) οριζει οτι:
το συνολικο μεγεθος σε ωρες που θα κοιμηθει ενας ανθρωπος κατα τη διαρκεια της ζωης του
ειναι σταθερο (απροξιματλυ)
κατα αναλογια με τα χρονια της ζωης του (οπου χρονια >= 18)
ανεξαρτητα απο τον καθημερινο καταμερισμο του.
god works in mysterious ways
and i work at mysterious hours.
δεν ειναι οτι γουσταρω να κοιμαμαι ολη μερα
(παρα το τεμπελικο υφος και βαριεστημενο υφος, που κατι τετοιο υπαινησεται).
καθε αλλο
(όποτε για διαφορους λογους ετυχε να ειμαι ξυπνιος απο νωρις
μαλλον ευχαριστα ενιωθα).
ειναι οτι απολαμβανω να ειμαι ξυπνιος τη νυχτα.
ακομα και να νυσταζω αφορητα (οπως τωρα καλη ωρα)
οτι εμπνευση και δημιουργικοτητα διαθετω,
εμφανιζεται μετα το δυση του ηλιου.
ειμαι κατι σαν κριέιτιβ βάμπαϊρ.
επειδη ομως εχω επιγνωση των επιπτωσεων του τροπου ζωης μου
και ξερω οτι δεν μπορω να εχω αυτους τους βιορυθμους για παντα
εχω εμπνευστει (σε μικρη ωρα παλι) μια θεωρια,
η οποια βρισκεται ακομα σε πειραματικο σταδιο,
την επιτυχημενη (χοουπφουλυ) εφαρμογη της οποιας εχω επωμιστει.
η συνολικη θεωρια του υπνου (ΣΘΥ) οριζει οτι:
το συνολικο μεγεθος σε ωρες που θα κοιμηθει ενας ανθρωπος κατα τη διαρκεια της ζωης του
ειναι σταθερο (απροξιματλυ)
κατα αναλογια με τα χρονια της ζωης του (οπου χρονια >= 18)
ανεξαρτητα απο τον καθημερινο καταμερισμο του.
god works in mysterious ways
and i work at mysterious hours.
το προγιεκτ
τελειωσα τη διορθωση της διπλωματικης
(την πρωτη ουσιαστικα)
και κατεβηκα με το ποδηλατο στην παραλια.
ακουγα την πιο γαματη λιστα των radiohead.
i might be wrong, knives out, life in a glass house.
ηταν η πρωτη φορα στη ζωη μου που εκανα ονειρα για το μελλον μου.
προφεσιοναλλυ σπικινγκ.
το μονο που μπορουσα να θελω ειναι ταξιδια, ελευθερο χρονο και γκομενες.
ακομα και αν μ'αρεσαν αλλες ασχολιες,
ποτε δεν επιθυμησα ή αφοσιωθηκα,
γι'αυτο και δεν εχω πετυχει τιποτα ακομα.
χαζο ακουγεται αλλα ποτε -αντιλ ναο- δεν μπορουσα
-πολλες φορες προσπαθησα/μα αυτα τα γαμημενα/
αντι να βγουν στα χειλη μου/σφηνωνουν στον αυχενα*-
να ξεκινησω κατι που θα ειμαι σιγουρος οτι θα του αφοσιωθω για καιρο και σοβαρα.
ή απλα να φανταστω τη ζωη μου μετα τα 27 .προφεσιαναλλυ σπικινγκ εγκεν.
μεσα σε 1 βδομαδα γυρισε το συμπαν μου αναποδα
(υπαρχουν ακομα τεχνικες λεπτομερειες, μπατ στιλλ)**.
κι αυτη η βολτα ηταν μααλοξ.
ειδα τη διπλωματικη μου απο την αρχη μεχρι το τελος,
ειδα το δημιουργικο χρονο που ερχεται να με γεμιζει μεχρι να ξεχειλησω απο τα αυτια,
και ποσο αυτο μου ειχε λειψει,
να απλωνεται τωρα μπροστα μου χωρις να βλεπω το τελος
και ειναι η πρωτη φορα που το αχανες δε με απελπιζει.
εβλεπα τους ανθρωπους με φουλ κινηματογραφικα -κλισε- μπακγκραουντ,
αλλα οτι κι αν εκανα τους εβλεπα ετσι.δεν ηταν στο χερι μου.
τους ψαραδες με τα ραδιοφωνακια μπαταριας που φωτιζουν μπλε νεον,
τους μελαμψους μουστακαληδες φαφουτηδες που παντα βιαζονται
και κανεις ποτε δεν ξερει ουατ αρ δεη απ του δις ταιμ (νοου οφενς),
τις μαμαδες με τα μωρα στα καθισματα του ποδηλατου ή στα καροτσια (τεραστια διαφορά),
τους αφρικανους που πουλανε εκτυπωμενους πινακες
και τους κινεζους που μεσα σε 2 λεπτα σου κανουν πληρη επιδειξη ολου του συρφετου που κουβαλανε.
μετα μπηκα και εκανα μια βολτα στο λιμανι και με φανταζομουν 40αρη,
καθηγητη στη σχολη μου (παντα το ηθελα αλλα απο σημερα, για καποιο λογο, ειμαι σιγουρος οτι θα γινει ενηχαο),
και με γραφειο -δεν ξερω που, αλλα καπου τελεια-
οπου θα αρνουμαι οσες δουλειες δε με ενδιαφερουν
κι ας αναλαμβανω μια δουλεια το χρονο.
αλλα αυτη που θα αναλαμβανω θα τη σκιζω και θα ειναι γαμω.
και οταν δε θα'χω δουλεια, θα εχω χρονο, και θα ειναι γαμω,
γιατι θα μπορω να κανω οτι θελω,
απο πειραματικο θεατρο μεχρι γηπεδο β' εθνικη
(να πηγαινω, οχι να σχεδιαζω!).
το ονειρο μου (φαντασιωση μαλλον) ειναι τελικα να γινω συγγραφεας (παλι μαλλον),
αλλα εχει πολυ δρομο μεχρι εκει.
το συμπερασμα που εχω βγαλει,
που το ξερω οτι ακουγεται σαν δικαιολογια - και μπορει να ειναι,
ειναι οτι το αγχος της οικονομικης εξασφαλισης που μου εχουν φυτεψει οι γονεις μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,
ευθυνεται σε μεγαλο βαθμο για την αντιδημιουργικοτητα και τη σπαταλη του απειρου ελευθερου χρονου που ειχα στη φοιτητικη μου ζωη.
ενταξει, ηταν και η απειρια, η ανωριμοτητα, σιγουρα η τεμπελια μου,
η οικονομικη μου στενοτητα, η κωσταντινα (αυτη σιγουρα!).
αλλα ποτε μου δε θελησα παθιασμενα και δεν κυνηγησα μεχρι το τελος,
γιατι ο ψυχολογικος και πνευματικος -και εν τελει δημιουργικος- χωρος στο χαρακτηρα μου,
ειχε μπουκωσει ηδη λιγο μετα την παραδοση μου απο τον πελαργο.
οταν επιτευχθει αυτος ο (προ)πατορικος στοχος
τοτε θα γινω κυριαρχος του εαυτου μου
και θα ξεκινησει το προτζεκτ "σιμος.δε σικουελ".
απλα σημερα ολοκληρωθηκε σε μεγαλο βαθμο το πλανο του πρι-προνταξιον.
και γυρισα σπιτι ευτυχης.
και τη στιγμη που κατεβηκα απο το ποδηλατο μπροστα απο την εισοδο της οικοδομης μου,
την ιδια στιγμη τελειωσε και η λιστα.
τετοιες κινηματογραφικες συγκαιριες ειναι που επιβεβαιωνουν το βασιμο της αισιοδοξιας μου.
υγ.
δεν πλαναμαι.
κι αυτο το προτζεκτ τους ιδιους στοχους εχει στο βαθος.
ταξιδια, ελευθερο χρονο και γκομενες.
ισως με διαφορετικη σειρα.ή διατυπωση.ή δεν εχει σημασια.
απλα σε σχεση με το πρικουελ
-παρα τις εως τωρα εξωγενης ή προσωπικες διορθωτικες παρεμβασεις-
ειναι πιο συνθετο, πολυπλοκο, ενδιαφερον, δημιουργικο, διαδραστικο, πολυπολιτισμικο, ακριβο, ανταποδωτικο, ευχαριστο, ασφαλες, επιδοξο, διεθνες, νοστιμο, ωριμο, εχρωμο, ψηφιακο, ιντελεξουαλ, καλλιτεχνικο, αισθητικο, αισθησιακο, προστυχο, γκει, μωβ, μακροπροθεσμο, διαχρονικο, ευελικτο, λαουντ, δραστηριο, σοφο, επιδεξιο, ανεξαρτητο, σταθερο, αμφιβιο, ελπιδοφορο, αυτοαναπαραγωγικο, αναπαραγωγικο, παραγωγικο.
και -χωρις καμια δοση υπερβολης- μερικα ακομα.
* γενικα δε μ'αρεσει αυτο το τραγουδι.το θεωρω μαλλον απο τα χειροτερα του θαναση.
** κανονας:
δε μιλαω για πραγματα που πραγματικα θελω και περιμενω να γινουν.
λες και αυτοματα επηρρεαζω την εξελιξη και υπονομευω την ολοκληρωση τους.
αυτο ομως δεν πιανεται.
πρωτον γιατι κανεις δεν το διαβαζει
(ο σουγκαρ εχει ξεχασει την υπαρξη του μπλογκ)
και δευτερον δεν γνωριζω τους παραφυσικους κανονες συμπεριφορας της γραπτης εξομολογησης.
λοιπον,
αν αυτο που ετοιμαζει ο πατερας μου με τα φωτοβολταικα παει καλα,
καταρχην με εξασφαλιζει οικονομικα για πολλα χρονια,
κι επειτα τον εξιλεωνει απεναντι μου
(εγω ειμαι αυτος που το'χει αναγκη,
αυτος ουτε που γνωριζει για τα ψυχολογικα σκατα μου),
γιατι γινεται καταλυτης για την εξελιξη του πρόϊεκτ.
και δως ημην σημερον.
(την πρωτη ουσιαστικα)
και κατεβηκα με το ποδηλατο στην παραλια.
ακουγα την πιο γαματη λιστα των radiohead.
i might be wrong, knives out, life in a glass house.
ηταν η πρωτη φορα στη ζωη μου που εκανα ονειρα για το μελλον μου.
προφεσιοναλλυ σπικινγκ.
το μονο που μπορουσα να θελω ειναι ταξιδια, ελευθερο χρονο και γκομενες.
ακομα και αν μ'αρεσαν αλλες ασχολιες,
ποτε δεν επιθυμησα ή αφοσιωθηκα,
γι'αυτο και δεν εχω πετυχει τιποτα ακομα.
χαζο ακουγεται αλλα ποτε -αντιλ ναο- δεν μπορουσα
-πολλες φορες προσπαθησα/μα αυτα τα γαμημενα/
αντι να βγουν στα χειλη μου/σφηνωνουν στον αυχενα*-
να ξεκινησω κατι που θα ειμαι σιγουρος οτι θα του αφοσιωθω για καιρο και σοβαρα.
ή απλα να φανταστω τη ζωη μου μετα τα 27 .προφεσιαναλλυ σπικινγκ εγκεν.
μεσα σε 1 βδομαδα γυρισε το συμπαν μου αναποδα
(υπαρχουν ακομα τεχνικες λεπτομερειες, μπατ στιλλ)**.
κι αυτη η βολτα ηταν μααλοξ.
ειδα τη διπλωματικη μου απο την αρχη μεχρι το τελος,
ειδα το δημιουργικο χρονο που ερχεται να με γεμιζει μεχρι να ξεχειλησω απο τα αυτια,
και ποσο αυτο μου ειχε λειψει,
να απλωνεται τωρα μπροστα μου χωρις να βλεπω το τελος
και ειναι η πρωτη φορα που το αχανες δε με απελπιζει.
εβλεπα τους ανθρωπους με φουλ κινηματογραφικα -κλισε- μπακγκραουντ,
αλλα οτι κι αν εκανα τους εβλεπα ετσι.δεν ηταν στο χερι μου.
τους ψαραδες με τα ραδιοφωνακια μπαταριας που φωτιζουν μπλε νεον,
τους μελαμψους μουστακαληδες φαφουτηδες που παντα βιαζονται
και κανεις ποτε δεν ξερει ουατ αρ δεη απ του δις ταιμ (νοου οφενς),
τις μαμαδες με τα μωρα στα καθισματα του ποδηλατου ή στα καροτσια (τεραστια διαφορά),
τους αφρικανους που πουλανε εκτυπωμενους πινακες
και τους κινεζους που μεσα σε 2 λεπτα σου κανουν πληρη επιδειξη ολου του συρφετου που κουβαλανε.
μετα μπηκα και εκανα μια βολτα στο λιμανι και με φανταζομουν 40αρη,
καθηγητη στη σχολη μου (παντα το ηθελα αλλα απο σημερα, για καποιο λογο, ειμαι σιγουρος οτι θα γινει ενηχαο),
και με γραφειο -δεν ξερω που, αλλα καπου τελεια-
οπου θα αρνουμαι οσες δουλειες δε με ενδιαφερουν
κι ας αναλαμβανω μια δουλεια το χρονο.
αλλα αυτη που θα αναλαμβανω θα τη σκιζω και θα ειναι γαμω.
και οταν δε θα'χω δουλεια, θα εχω χρονο, και θα ειναι γαμω,
γιατι θα μπορω να κανω οτι θελω,
απο πειραματικο θεατρο μεχρι γηπεδο β' εθνικη
(να πηγαινω, οχι να σχεδιαζω!).
το ονειρο μου (φαντασιωση μαλλον) ειναι τελικα να γινω συγγραφεας (παλι μαλλον),
αλλα εχει πολυ δρομο μεχρι εκει.
το συμπερασμα που εχω βγαλει,
που το ξερω οτι ακουγεται σαν δικαιολογια - και μπορει να ειναι,
ειναι οτι το αγχος της οικονομικης εξασφαλισης που μου εχουν φυτεψει οι γονεις μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,
ευθυνεται σε μεγαλο βαθμο για την αντιδημιουργικοτητα και τη σπαταλη του απειρου ελευθερου χρονου που ειχα στη φοιτητικη μου ζωη.
ενταξει, ηταν και η απειρια, η ανωριμοτητα, σιγουρα η τεμπελια μου,
η οικονομικη μου στενοτητα, η κωσταντινα (αυτη σιγουρα!).
αλλα ποτε μου δε θελησα παθιασμενα και δεν κυνηγησα μεχρι το τελος,
γιατι ο ψυχολογικος και πνευματικος -και εν τελει δημιουργικος- χωρος στο χαρακτηρα μου,
ειχε μπουκωσει ηδη λιγο μετα την παραδοση μου απο τον πελαργο.
οταν επιτευχθει αυτος ο (προ)πατορικος στοχος
τοτε θα γινω κυριαρχος του εαυτου μου
και θα ξεκινησει το προτζεκτ "σιμος.δε σικουελ".
απλα σημερα ολοκληρωθηκε σε μεγαλο βαθμο το πλανο του πρι-προνταξιον.
και γυρισα σπιτι ευτυχης.
και τη στιγμη που κατεβηκα απο το ποδηλατο μπροστα απο την εισοδο της οικοδομης μου,
την ιδια στιγμη τελειωσε και η λιστα.
τετοιες κινηματογραφικες συγκαιριες ειναι που επιβεβαιωνουν το βασιμο της αισιοδοξιας μου.
υγ.
δεν πλαναμαι.
κι αυτο το προτζεκτ τους ιδιους στοχους εχει στο βαθος.
ταξιδια, ελευθερο χρονο και γκομενες.
ισως με διαφορετικη σειρα.ή διατυπωση.ή δεν εχει σημασια.
απλα σε σχεση με το πρικουελ
-παρα τις εως τωρα εξωγενης ή προσωπικες διορθωτικες παρεμβασεις-
ειναι πιο συνθετο, πολυπλοκο, ενδιαφερον, δημιουργικο, διαδραστικο, πολυπολιτισμικο, ακριβο, ανταποδωτικο, ευχαριστο, ασφαλες, επιδοξο, διεθνες, νοστιμο, ωριμο, εχρωμο, ψηφιακο, ιντελεξουαλ, καλλιτεχνικο, αισθητικο, αισθησιακο, προστυχο, γκει, μωβ, μακροπροθεσμο, διαχρονικο, ευελικτο, λαουντ, δραστηριο, σοφο, επιδεξιο, ανεξαρτητο, σταθερο, αμφιβιο, ελπιδοφορο, αυτοαναπαραγωγικο, αναπαραγωγικο, παραγωγικο.
και -χωρις καμια δοση υπερβολης- μερικα ακομα.
* γενικα δε μ'αρεσει αυτο το τραγουδι.το θεωρω μαλλον απο τα χειροτερα του θαναση.
** κανονας:
δε μιλαω για πραγματα που πραγματικα θελω και περιμενω να γινουν.
λες και αυτοματα επηρρεαζω την εξελιξη και υπονομευω την ολοκληρωση τους.
αυτο ομως δεν πιανεται.
πρωτον γιατι κανεις δεν το διαβαζει
(ο σουγκαρ εχει ξεχασει την υπαρξη του μπλογκ)
και δευτερον δεν γνωριζω τους παραφυσικους κανονες συμπεριφορας της γραπτης εξομολογησης.
λοιπον,
αν αυτο που ετοιμαζει ο πατερας μου με τα φωτοβολταικα παει καλα,
καταρχην με εξασφαλιζει οικονομικα για πολλα χρονια,
κι επειτα τον εξιλεωνει απεναντι μου
(εγω ειμαι αυτος που το'χει αναγκη,
αυτος ουτε που γνωριζει για τα ψυχολογικα σκατα μου),
γιατι γινεται καταλυτης για την εξελιξη του πρόϊεκτ.
και δως ημην σημερον.
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
postmodern dada - νεοντανταισμος
του ραιτ νταουν ποστ.
αντιστροφη της παραδοσιακης νταντα τεχνοτροπιας
που προκυπτει απο την αλλαγη των αισθητικων και εικαστικων αξιων.
κιτς επεμβαση πανω σε μοντερνα εργα.
θα επανελθω.
ελπιζω.
αντιστροφη της παραδοσιακης νταντα τεχνοτροπιας
που προκυπτει απο την αλλαγη των αισθητικων και εικαστικων αξιων.
κιτς επεμβαση πανω σε μοντερνα εργα.
θα επανελθω.
ελπιζω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)