τουρλου.

τιποτα δεν υπαρχει. μονο η θαλασσα και ο ουρανος.
ολα τα αλλα, δεν υπαρχουν.
ειναι αποκυηματα της φαντασιας,
της ανασφαλειας, των ονειρων και της καυλας.
(δεν ξερω ποιος το εχει πει αυτο, αλλα ειναι ωραιο.
και αν δεν το εχει πει κανεις, το λεω εγω. και πιανω και κοκκινο)
τα υλικα δεν εχουν υποσταση αν δεν τους τη δωσουμε.
η οθονη που γραφω δεν ειναι οθονη αν δεν τη χρησιμοποιω ως τετοια.
ειναι πινακας αν αφησω εναν ρεμπραντ στην επιφανεια της για παντα,
ειναι τραπεζι αν την πλαγιασω και ακουμπησω πανω της τον καφε μου,
ειναι η γκομενα μου αν χαιδευω την πλατη της τα βραδια
και κυριως, ειναι του μπαμπα μου, γιατι αυτος μου την αγορασε.
ενταξει, αυτο δεν το διεκδικω.
το ειχε πει ο μαρτσελ ντουτσαν μπαγιεβιτς πριν απο μενα.
τα αυλα εχουν σχετικη υποσταση μονο αν τους δωσουμε.
δεν υπαρχει δικαιοσυνη, αγαπη, ρατσισμος, ποδολαγνεια, αρηςθρησειασουπερτρια,
αν δεν υπαρχει το εσωτερικο ισοποσο κατι, απ'οπου θα πηγαζουν,
οσο ιερο, βλακωδες ή ανθρωπινο.
νομιζω το πηγαινα καλα μεχρι ενα σημειο,
αλλα με διεκοψε η αννετα με το σκαηπ και το εχασα.
ουτε το σκαηπ υπαρχει!
ειναι ο καπιταλιστικος λακκος στη φαβα του ιντερνετ που...
το αφηνω.
θα επανελθω ομως μετα το επομενο μπανιο μου
-όποτε βρεξει, πρωτα ο καιρος-
γιατι εκει κανω το καλυτερη ενδοσκοπηση που οδηγει σε φιλοσοφικη αναζητηση.
ισως γι'αυτο να αναβαλλω συνεχως τα ντουζ μου,
απο φοβο να αντιμετωπισω τον εαυτο μου. χμ..