μαρξ & σπενσερ.

δεν εχει και πολυ σχεση με τα ψυχολογικα μου αυτης της περιοδου,
αλλα το σκεφτομαι εδω και καιρο.
και επιπλεον περιμενω να χωνεψω λιγο τα της παρουσης
και οπως ειπε ενας σοφος κινεζος
πριν απο χιλιαδες χρονια, αν δεν κανω λαθος,
"το γραψιμο ειναι μααλοξ".

λοιπον,
φοβαμαι πως ειμαι κομμουνιστης εξ αμελειας.
με εκραζε ο μελιδης και ο σουγκαρ το καλοκαιρι
και εκνευριζομουν πολυ
[ακομα εκνευριζομαι,
αλλα πλεον μπορω να καταλαβω αρκετα καθαρα γιατι το εκαναν].
ετσι, στα πλαισια της αποκαθηλωσης της ματαιοδοξιας μου
και της καταργησης της αλαθητου ανωτεροτητας που πιστευω βαθια μεσα μου
οτι με διακρινει απο ολους τους αλλους ανθρωπους,
αναγνωρισα αυτην την πτυχη του εαυτου μου
που επιμελως αποστρεφομουν και επιδεικτικα αγνοουσα σαν ανυπαρκτη.
δυστυχως, οσο ανοιχτομυαλος κι αν ειναι ενας ανθρωπος,
οταν μεταμορφωνεται σε κομμουνιστη
χανει καποιες βασικες παραμετρους της πραγματικοτητας.
και δε μιλω για μενα,
[ουτε για τ' αψηλα/τα απατητα βουνα]
γιατι εγω δεν υπηρξα ποτε κομμουνιστης,
υπηρξε ομως καποτε ο πατερας μου,
[και θα το ριξω σε αυτον για αλλη μια φορα]
και καποια κουσουρια αναποφευκτα μενουν και μεταδιδονται μεσω Ντι.Εν.Εη.

πλεον μου φαινεται πως ειναι καθαρος,
εδω και χρονια μαλιστα,
[και ισως στην πραγματικοτητα να μην ειχε ποτέ βαρια συμπτωματα ο ανθρωπος,
αλλα δεν ξερω αν με τον καιρο αλλαξω γνωμη και για αυτο]
ομως η μαλακια εγινε και τωρα δεν αλλαζει.
και εχω χρεος προς τα παιδια μου να αποβαλλω τα καταλοιπα
πριν αργησω να τραβηχτω.