χθες ημαν απελπιστικα χαρουμενος.
τοσο που με εκανε να απορω
αν διανυω καποια σοβαρη περιοδο στερησης σεξ
[πρεπει επισης να αναρωτηθω, αυτη τη φορα πιο βαθια,
γιατί ειναι τοσο σοβαρη παραμετρος της ζωης μου,
οσον αφορα την πνευματικη μου υγεια και ψυχικη ισορροπια?]
ή ευρυτερης κοινωνικης συναναστροφης.
εν ολιγοις, το μονο που ειχα καταφερει
ηταν να κανω ενα βημα προς την επιλυση της διπλωματικης.
αυτο.
με το που ηρθα σπιτι το ειπα στο μπελε.
στα καπακια, πηρα τη μανα μου τηλεφωνο.
το βραδυ εκανα παρουσιαση στη βαγια.
σημερα, βγηκα με το σουγκαρ
και απορω πως συγκρατηθηκα και δεν του επρηξα την ωρα της ταινιας.
[μαλλον γιατι μ'αρεσε το ουτς μαημουν].
γιατι το εχω τοσο αναγκη?
ειναι μια γαμημενη εργασια.
δε θα μου προσφερει τιποτα οικονομικα
όπως και οι προηγουμενες συνθεσεις.
γιατι λοιπον τοσο αγχος?
προφανως δε λεω οτι δεν εμαθα ή δε γουσταρα τη δουλεια.
ουτε οτι δεν πρεπει να δημιουργεις χωρις να πληρωνεσαι.
απλα απορω γιατι πρεπει να καταπιεζομαι και να αγχωνομαι για τα παντα
για τα παντα.
γιατι δεν μπορω να ειμαι εστω και λιγο κουλ?
να κανω αυτο που ξερω και μπορω.οσο ξερω και μπορω.
να αντιμετωπιζω τις καταστασεις με ψυχραιμια και αυτοσυγκεντρωση.
οπως αυτο το μουλαρι ο μπελεμου.
οτι και αν γινεται γυρω του,
οση πιεση χρονου κι αν εχει,
θα ξυπνησει, θα παρει τον φραπε του και θα κατσει στον υπολογιστη.
οταν σηκωθει θα εχουν περασει 14 ωρες
και θα ειναι σαν να ξαπλωνε στην παραλια και να πλατσουριζε με τα κυματα για 14 ωρες.
ακομα κι αυτο κουραστικο θα ηταν ρε πουστη μπελεμου!
πως μπορει να ειναι τοσο χαλαρος και αδιαφορος?
ενηουεη.νομιζω πως το προβλημα μου ειναι ενα.ειμαι δειλος.
χεστης ρε παιδι μου.φοβαμαι την αποτυχια.
δεν μπορω να λειτουργησω υπο συνθηκες πιεσης.
γι'αυτο και παντα ψαχνω δικαιολογια να την κανω.
γι'αυτο δεν εχω κανει ακομα το βιντεο του μελιδη.
φοβαμαι μην τον απογοητευσω.
γι'αυτο δεν την πεφτω σε γκομενες.
φοβαμαι μην με απογοητευσω.
γι'αυτο και οταν με την παραμικρη επιτυχια αποτινασω την πιεση,
κανω λες και γαμησα την ολγα φαρμακη.
και μετα απορω γιατι δεν με καταλαβαινουν οι αλλοι.
κουνια που με κουναγε.
με αγχωσε ο ζαχαρης με αυτα που ειπε για τη συνηθεια.
τα πιστευω κι εγω και αυτα με εκαναν να σκεφτω.
ισως αυτη ειναι η ριζα του κακου.
η συνηθεια [με τους ορους που την περιγραφει οσουγκαρ]
ειναι η μεγαλυτερη αποτυχια.
οταν στρογγυλοκαθεσαι και σταματας να βελτιωνεσαι σαν ιντιβιτζουαλ.
και ο χρονος πιεζει
[ονειρευομαι σπουδαια πραγματα για τα επομενα 10 χρονια της ζωης μου,
σταρτινγκ μπαι σαμμερ],
ηδη εχω στην πλατη μου το λαθος μιας υπερμακροχρονης σχεσης.
δε με παιρνει να βγω παλι εκτος χρονοδιαγραμματος.
και αυτο με αγχωνει.
γιατι να μην ειμαι κουλ ρε πουστη?..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι παραξενο που οι πιο κουλ τύποι που κυκλοφορουν είναι συνήθως οσοι θα ήθελαν να είναι κουλ.....ντιφαιν κουλ πλιζ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ήμασταν όλοι σαν τον μπέλε θα αναρωτιόμασταν πώς είναι η αγχωτική πλευρα, αν τρέχαμε όλοι αγχωμένοι σε σημείο παροξυσμού, θα ήμασταν μια άλλη χώρα. Επίσης, αυτη η μαλακία που λένε όσοι ανήκουν στη δημιουργική πλευρά της ακαδημαικής κοινότητας (χμμμμ....), αυτο το 'πες το και ας είναι και λάθος' είναι το μικρότερο αλλά πιο χρήσιμο βήμα στο να καταλάβουμε οτι αν κανουμε και καμία βλακεία δεν χαθηκε και ο κόσμος, εδω είμαστε για τη διορθώσουμε, εκ του αποτελέσματος, αν δεν είχαμε κάνει το λάθος, θα ήταν χειρότερα. Οπότε, κάνε το βίντεο και αν δεν σου αρέσει το αλλάζεις. ¨οσο για τη διπλωματική, δεν έχω καταφέρει να τη βγάλω απο πάνω μου, έιχε τοοοοσα πολλά κένα, που 4 χρόνια μετά, έχω υλικό για να της προσθέτω. Λαιφταιμ προτζεκτ!!
Τελειώνοντας το βαρετό μου ποστ, θα ήθελα να μπορώ να το ανεβάσω ανώνυμα για να γλυτώσω την αποτυχία αλλα δεν γίνεται, οπότε ζητώ εκ των υστέρων συγγνώμη για τις ποζεράδικες μαλακίες που έγραψα.Καλημέρα.